Fictieve namen of niet?

Echte personages

Mijn autobiografisch boek “Overprikkeld, mijn leven met MS”, gaat over mijn leven met MS  met de mooie en minder mooie momenten die daarbij horen. 

Om mijn verhaal authentiek en oprecht weer te kunnen geven, kom ik er niet onderuit om gebeurtenissen met de bijbehorende personen een rol te laten spelen in mijn boek. Tijdens het schrijven kwam ik al snel in een tweestrijd terecht. Ga ik de echte namen van de personen gebruiken of niet? Het laatste wat ik wil, is iemand in verlegenheid brengen of schaden, maar aan de andere kant wil ik geen afbreuk doen aan mijn verhaal. 

In deze blog vertel ik je welke keuzes ik heb gemaakt voor het gebruik van echte en fictieve namen.

Mag ik je naam gebruiken?

De eerste, meest logische stap was om te vragen aan de desbetreffende persoon of ik zijn of haar naam mocht gebruiken. Sommigen zeiden daar volmondig “ja” op, anderen twijfelden en anderen wilden niet herkenbaar in mijn boek weergegeven worden. Het werd in eerste instantie een mengeling van echte namen en fictieve namen die ik toeschreef aan de personages. Dit zorgde tijdens het schrijven regelmatig voor verwarring. Regelmatig moest ik even stoppen met schrijven en stelde mezelf de vraag: mag ik jou echte naam nu wel of niet gebruiken? Dit leidde mij regelmatig af van het schrijven van mijn verhaal en welke boodschap ik de lezer mee wil geven. Daarom besloot ik om iedereen een schuilnaam te geven. Zo was het voor mij veel makkelijker om in mijn verhaal te blijven en door te kunnen schrijven.

Naam dicht bij de echte naam

Tijdens het schrijven is het voor mij belangrijk om in gedachten in verbinding te kunnen zijn met de betreffende persoon zodat ik mijn verhaal op papier kan zetten. Om dit te kunnen voelen, heb ik ervoor gekozen om de eerste letter van de echte naam te gebruiken voor de fictieve naam of haalde ik een paar letters uit de echte naam weg zodat er een nieuwe fictieve naam ontstond. 

Privacy door fictief personage

Soms heb ik situaties die ik heb meegemaakt met personen, letterlijk één op één, in mijn boek opgeschreven. Daarnaast heb ik ervoor gekozen om meerdere situaties die ik met meerdere personen heb meegemaakt, samen te voegen en heb hier een fictief personage aan vast gekoppeld. Zo blijft de privacy gewaarborgd en zal de persoon zich niet gelijk  herkennen. Ook de hoeveelheid aan situaties en betrokken personen, zijn er zoveel dat het erg onoverzichtelijk zou worden als ik alles één op één in mijn verhaal zou verwerken. Uiteindelijk gaat het niet om de personages zelf in mijn verhaal, maar dat jij als lezer, begrijpt welke invloed MS op mijn leven heeft.

Respectvol

Met alle respect ben ik met de personen die een rol spelen in mijn verhaal omgegaan. Voor mij zijn bovengenoemde manieren de beste oplossing geweest om ieders privacy te kunnen waarborgen.

Nu ben ik nieuwsgierig: zou jij in een autobiografisch boek vernoemd willen worden met je echte naam? Hoe zou jij omgaan met de privacy van de personages die een rol spelen in jouw levensverhaal?

Laat het me weten door een reactie op deze blog of bij de post over deze blog op mijn social media kanalen.

Ik ben benieuwd!

    Auteur Nathalie Weemaes

Nathalie Weemaes