Een eerste blik in mijn boek
Heerlijk vakantie We zijn al even onderweg in de periode waar we allemaal jaarlijks reikhalzend naar uitkijken: Vakantie!! Het uitzoeken van de bestemming, de voorpret met inpakken, het uitzoeken en fantaseren over wat we allemaal gaan doen op de plaats van bestemming. Ook voor mij kon vroeger de lol in deze periode niet op. Steeds vaker zocht ik een bestemming uit die steeds een stapje verder buiten Europa ging. Uiteindelijk belandde ik in Thailand en Nepal.
Vandaag de dag is reizen voor mij alleen nog iets wat in mijn dromen bestaat. De diagnose MS heeft ervoor gezorgd dat op vakantie gaan voor mij te intensief is geworden.
Hoezo te intensief?
In mijn boek “overprikkeld, mijn leven met MS” vertel ik wat de invloed van MS op mijn leven is. Hier hoort ook vakantie bij. Om je te laten ervaren, wat ik ervaar als ik op vakantie ga, deel ik hieronder een hoofdstuk uit mijn boek waarin ik je laat zien wat er gebeurd als ik op vakantie ga.
Vakantie
5 juni 2023
Na twee maanden weer meegedraaid te hebben in het “normale” leven, zoals ik het zelf noem, merk ik de behoefte om op vakantie te gaan. De heftigheid van de afgelopen periode heeft ervoor gezorgd dat ik constant “aan” sta. De Veluwe is voor mij altijd al een plek geweest waar ik me fijn voel en waar ik in de natuur tot rust kan komen. Door de pandemie is het ondertussen drie jaar geleden dat ik daar geweest ben. Uit mijn lijstje met favoriete hotels kies ik hotel Dennenheuvel in Epe en boek voor twee nachten.
Een week later breng ik Gijs naar het dierenpension. Het is de eerste keer dat ik voor meerdere dagen de zorg voor hem aan iemand anders toevertrouw. Met een knoop in mijn maag en tranen in mijn ogen stap ik de auto in. Even blijf ik roerloos zitten. Kom Nathalie, je gaat iets leuks doen. Gijs is in goede handen. Om niet langer na te denken, maak ik dat ik snel wegkom. Het regent onderweg af en aan, wat mij doet besluiten om Apeldoorn te bezoeken. Tussen de regenbuien door leg ik de authentieke gebouwen die de stad rijk is met mijn camera vast. Op straat zie ik een grote diversiteit aan kleuren die mooi afsteekt tegen de gebouwen. Vol verwondering leg ik het beeld van een levend bronzen standbeeld vast. Bijzonder knap dat mensen zo lang en strak stil kunnen blijven staan.
Wanneer de volgende bui regendruppels op mijn brilglazen komt, loop ik een woonwinkel, de H&M en Kruidvat binnen om rond te snuffelen. Na anderhalf uur worden mijn benen zwaar en heb ik het idee dat ik ter plekke in slaap kan vallen. In de hoop te herstellen, zoek ik een plaatsje bij Anne & Max. Nippend van mijn cappuccino staar ik naar buiten waar het ondertussen harder is gaan regenen. Mijn ogen openhouden is een grote uitdaging. Alle geluiden om mij heen komen hard binnen. Het is beter om te gaan rusten nu, spreek ik mezelf in gedachten toe.
Drie kwartier later kleurt het lampje van mijn hotelkamerdeur groen. De opluchting die door mijn lichaam heen stroomt wanneer ik over de drempel stap en een bed zie, doet me diep zuchten. Het duurt niet lang voordat ik in slaap val.
Na een uur voel ik me weer wat opgeknapt, maar onvoldoende om eropuit te gaan. Met mijn e-reader neem ik plaats in de zithoek en spendeer zo de overige drie uur van de middag.
Om 18.00 uur zit de vermoeidheid nog altijd in mijn lichaam en kan ik geen prikkels verdragen. Om niet te veel tijd kwijt te zijn met eten, rij ik naar McDonald’s. Op mijn friet kauwend denk ik terug aan vanmiddag. Waar ben ik toch in godsnaam mee bezig? Het is niet normaal dat ik om 15.00 uur in de middag al volledig uitgeput op bed lig. Het is helemaal niet fijn om zo op vakantie te zijn. Wat haal ik hier nog uit? Het kost me veel meer dan dat het me oplevert. Het liefst zou ik willen schreeuwen, schoppen en slaan, maar ik laat het bij vochtige ogen.
Terug in mijn hotelkamer blijf ik maar malen over hoe ik mijn dagen verder wil invullen. Even voel ik de behoefte om Gijs te knuffelen. Hij geeft mij altijd precies wat ik nodig heb als ik me niet fijn voel.
Nog beduusd over mijn conclusie van de vorige dag zit ik aan het ontbijt.
‘Goedemorgen, heeft u lekker geslapen?’
Ik schrik op uit mijn overpeinzing en kijk de vrouw met bruine korte haren die aan mijn tafel staat, aan.
‘Jazeker, heerlijk. Het bed ligt fantastisch.’
‘Kan ik koffie of thee voor u inschenken?’
‘Koffie, alstublieft.’
Enkele minuten later komt ze met een koffiepot in haar handen mijn kant op. Het potje oogt uit de jaren zestig. Boven een gezellige stoel hangt een hertenkop en de muur is bekleed met lambrisering. Het authentieke gevoel dat dit bij mij teweegbrengt, laat mijn bedwelmde toestand als sneeuw voor de zon verdwijnen.
In de ochtend staat een wandeling in Nationaal Park De Hoge Veluwe op de planning. Beter wandelweer kan het niet zijn, de zon schijnt in volle glorie. Genietend van de bomen, de heide en de fluitende vogels om me heen gaan mijn gedachten naar Alex. Net in de periode dat we elkaar leerden kennen, was ik ook hier. De week kon niet snel genoeg voorbij zijn. Op de dag van mijn thuiskomst hadden we nog afgesproken, net voor hij de volgende dag op vakantie zou vertrekken. Stilletjes lachend geniet ik van het moment, maar ik laat ook een traan omdat wat is geweest er niet meer is.
Na een uur wandelen en drie pauzes tussendoor rij ik terug richting het hotel. Wandelen kost me te veel energie.
In gedachten verzonken loop ik het hotel weer in. Waarom, waarom moet dit zo? Het is nog maar het einde van de ochtend en ik ben al volledig uitgeput.
Na een kort dutje rij ik naar de sauna. Als iets me rust kan bieden, dan is het dat wel. Vrolijk fluitend loop ik het complex binnen.
Als opwarmer start ik met de infraroodsauna. De lampen voelen als een warme deken om mijn lichaam.
Vier uur later, vier sauna’s, twee baden, twee rustbedden en een kom soep verder, kunnen mijn benen mijn gewicht niet meer dragen. In een rechte lijn lopen is niet meer aan de orde. Verdomde klote MS! Waarom maak je het mij toch zo moeilijk?
Uitgeput kom ik een uur later weer in het hotel aan. De rest van de middag en de avond breng ik voornamelijk met slapen door. Mijn batterij is helemaal leeg. Met mijn ogen op een foto van Gijs gericht ben ik blij dat ik morgen weer naar hem toe kan. Na het ontbijt stap ik meteen in de auto zodat ik hem om 10.00 uur kan ophalen.
In de zomervakantie probeer ik nog een keer voor een nacht weg te gaan op dertig minuten rijden van mijn huis. Dit keer neem ik Gijs mee. Helaas, ook nu loop ik tegen mijn slechte energielevel en moeizame prikkelverwerking aan. De toon is nu definitief gezet: ik ga niet meer op vakantie. Het levert mij niets op.
Conclusie
Steeds kleinere stappen ben ik gaan nemen om toch nog vakantie te kunnen ervaren. Van twee weken weg, naar vijf dagen, naar drie dagen naar één nacht. Er is maar één conclusie mogelijk: het gaat niet meer! Hoe rustig en kort ik mijn vakantie ook maak, het is te veel. De manier waarop het verloopt, is voor mij niet het plaatje van gezellig vakantie vieren en de omgeving ontdekken. Daarom heb ik besloten om niet meer te gaan. Het kost me immers meer dan het oplevert.
Alternatieve vakantie
Noodgedwongen ben ik op zoek gegaan naar alternatieve manieren waar ik een geluksgevoel door kon creëren. Al snel ontdekte ik dat geluk in de meest kleine dingen te vinden is. Een cappuccino drinken op het terras, een nieuw wandelgebied ontdekken, een dagje sauna, terrasje pikken met vrienden, ergens lunchen.
De grote ontlading van het hectische leven, waar we allemaal vakantie voor gebruiken, is voor mij geen noodzaak meer. Het is voor mij veel belangrijker om een rustige levensstijl te ontwikkelen waarbij ik dagelijks rustmomenten inbouw, dan dat ik dit uit vakantie moet halen, zoals ik vroeger steevast deed.
Ben je benieuwd naar wat MS nog meer voor gevolgen heeft? Blijf me dan volgen op instagram (nathalieweemaes) of facebook (auteur Nathalie Weemaes). Zodra mijn boek uitkomt, laat ik het via deze weg weten.
https://www.instagram.com/nathalieweemaes/
Reacties
Een reactie posten